ლაშა ჭრელაშვილი
აღმოუჩენელი არის სივრცე, რომელშიც საოცრებააწარმოიქმნება.
ზოგიერთი გამარჯვება იწყება აერთი ნაბიჯი - არ აქვს მნიშვნელობა როგორპატარა.
ქრება მეწამულსა და ზღვას შორისსამყაროს საზღვრები.
ზღვა ტყეს მოიცავს დატალღები მღერიან მას სიმღერებსმანძილი.
როგორც თესლი ფე რფლში -პატარა, მაგრამ სიცოცხლით სავსე
ღრუბლის ტყეში კარგავმიმართულებას, მაგრამ აღმოაჩენს საკუთარ თავს.
ბუნება ხილვისას წითლად ხატავსსურს გახდეს.
ქაოსი მხოლოდ სტრუქტურაა, რომელიც ჯერ არ გვაქვსგაგება.
ცის ტალღები არ იშლება - ისინიდაიღუპება სინათლეში.
ვინც ყვითელ მდინარეს მიჰყვება, დროში მოგზაურობსდა ბედი.
მწვანე ინარჩუნებს ხმაურს, მაგრამ არაფიქრები.
ისინი ნაზად ეფერებიან ან ანადგურებენ ყველაფერსგანაგრძო.
ცა იწვის ფერებში, რომ არა ცეცხლიშეუძლია ოდესმე მიბაძოს.
ელვისებური ქარიშხალი: ბუნების ქაოსი მასშიყველაზე ლამაზი ფორმა.
შესაძლოა ის უბრალოდ არ ფიქრობს - შესაძლოა ქმნისის.
პატარა სპილო წითელ ცხვირს აცოცებდა -და სიცილი რეალური გახდა.
მზის ყოველი სხივი ჩახუტებაასამოთხის.
სიმშვიდე არის ხელოვნებაიმის მიღება, რაც არ შეიძლება შეიცვალოსშეუძლია.
ღამით ცისარტყელა მხოლოდხილული მეოცნებეებისთვის.
არც ყვავილობა, არც სურნელი - და მაინცსიცოცხლის სუნთქვა.
ვინც არ ფიქრობს, რჩება ხაფანგში.
ხავსი ყინულზე - თითქოს გაზაფხული ჰქონოდაფარულად ტოვებს კვალს.
სითბო შეიძლება აკლდეს, თუნდაცაალებული მზე.
ის გაქცევს მანამ, სანამ მას გაჰყვები.
მთები ისვენებენ, მაგრამ ქარიმარადიული ზღვავით მოძრაობს მათ.
ზოგჯერ გზა მიდის, ზოგჯერლტოლვა.
სიტყვებსა და აზრებს შორის, სადენა ცოცხლობს
ვინ არის ის? იქნებ მეხსიერება, იქნებოცნება.
ვარდისფერი სიზმრები - ტკბილი, ველური და სიცოცხლით სავსე.
სიზმრებს ფერები რომ ჰქონოდა, ვარდისფერი იქნებოდაგამბედაობის.
თოვლი და ცეცხლი - ეს ორი საპირისპიროაარასოდეს შეეხოთ დაღუპვის გარეშე.
ყველა სხეულს აქვს თავისი ძეგლი - დამალულიკანის ქვეშ.
მარტო უსასრულობაში - დაკარგული ან სასრულიუფასო?
სინათლე ეცემა ტყეში, როგორც მოგონებებიგული - ნაზი, მოულოდნელი, ნათელი.
მარტოხელა ლაშქარი იკარგება ტყეში -ან იპოვის საკუთარ თავს.
ჩვენ ვტრიალებთ სივრცეში, მარტოხელა და მაინცგარშემორტყმული უთვალავი სამყაროებით.
შეიძლება ხიდს არსად მივყავართ -ან უბრალოდ იმაზე შორს ვიდრე ხედავთ.
ფიქრი ცეკვას ჰგავს - თუ გაუნძრევლად დგახარ, კარგავრიტმი.
როდესაც ელემენტები ხვდებიან, ქაოსი ჩნდებაან ჰარმონია - ჩვენ ვწყვეტთ რა რჩება
